ses bombasi bugunumuzu anlamak icin kritik siyasi metaforlarindan. sesi duydugumuzda uzerimizdeki etkisinden ne bilgi uretecegimiz, ne tepki verecegimiz, icinde oldugumuz bilgi aglarina, endiselerimize, uretilmis bilgilerle nasil iliski kurdugumuza, hayata nasil tutundugumuza bagli. bu ses bombalariyla (ortalikta dolasan her tur bilgi, veri, arguman de buna dahil) basetmek ancak kendi guvenligimizi ulke genelinin /toplumun guvenligine zit gormeyerek, etrafimizdaki aglari guclendirerek, bu duyumu bizi en hayata baglayacak sekilde uretecek aglari insa ederek olacak. uzun suredir icinde yasadigimiz ve zirvesine vardigimiz cadiavi kosullarinda her tur manipulasyon, dehset kurgusu ve melankoli en gercek haliyle yasanir; etkileri itibariyle gercektir. Kendi kurdugumuz aglar bu gercek etkileriyle, kendi gercekliklerimizi, zaman cizgimizi isletmemiz icin elimizdeki teksey. dehsetin etrafindan donerek, kahramanliklara inanmanin ancak omuzlara yuk ve melankoli getirecegini bilerek, hadbildiricilik yerine mutevazilikle isleyecegimiz aglarin icinde kendine inanarak yer alma zamani simdi.
Bu fotografi Yirca direnisinin ilk gunu cekmis, sonra su notla paylasmistim. "yirca'nin zeytinligi aci bir mekan ama aylarlarca yanyana birbirlerine gulumseyerek, iyilik guzellikten yeni bir ortaklik kurdular bu tarlada. o acinin icinde utaniyorlardi kameraya denk gelmekten nobette yanyanaligin ektigi gulumsemelerinden. gulumsemekten utanmamak lazim."
Bir deneyimi aci ve caresizlikten cikarmanin yolu mekana dayatilan zamani, mekandaki iliskileri yenileyerek degistirmek. fiilen mekani ve zamani yeniden kurmak. yok edilmekte olan uretim alanini birlikteligin festivallestirdigi siradan iliskilerle degistirmek gibi. kazanim o biriken, degisen iliskilerde, o iliskilerin degistirdigi mekan deneyiminde. boylece zaman kendi gercekligimiz icinde akmaya baslayabiliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder